Szef Międzynarodowej Organizacji Pracy, Guy Ryder, wyraża optymizm, że region Azji i Pacyfiku nie porzuci globalizacji.

Kraje Azji i Pacyfiku powinny postrzegać pandemię jako dzwonek alarmowy, aby wzmocnić swoje skromne sieci bezpieczeństwa socjalnego, powiedział szef agencji pracy ONZ.

W ekskluzywnym wywiadzie z dyrektorem generalnym Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP) Guyem Ryderem powiedział, że COVID-19 ujawnił potrzebę „znacznie solidniejszej” ochrony socjalnej w regionie, gdzie ograniczenia na granicach i zamykanie przedsiębiorstw nadal szkodzą źródłom utrzymania. lat pandemii.

„Myślę, że niepowodzenie niektórych, aby to zrobić lub nie zrobić tego w odpowiedni sposób, było częścią problemu radzenia sobie i posiadania niezbędnej odporności, aby poradzić sobie z pandemią COVID” – powiedział Ryder.

Ryder dodał, że chociaż nie jego zadaniem jest ocenianie, czy reakcje w zakresie zdrowia publicznego w niektórych krajach są lepsze niż w innych, uważa, że ​​region Azji i Pacyfiku musi lepiej przygotować się na „przyszłe wstrząsy”, które mogą pochodzić ze zdrowia publicznego lub innych kryzysów.

„Gdy istnieją ograniczenia, sytuacje, w których ludzie nie mogą dostać się do pracy, nie mogą wykonywać swojej pracy, w ogóle lub w normalny sposób, to oczywiście musisz mieć środki wyrównawcze, aby wspierać dochody osób pracujących , aby wspierać przedsiębiorstwa” – powiedział szef agencji pracy ONZ.

Wiele krajów Azji i Pacyfiku wydaje mniej niż 2 procent produktu krajowego brutto na ochronę socjalną, z wyłączeniem opieki zdrowotnej, według raportu MOP z 2020 roku, znacznie poniżej światowej średniej wynoszącej 11 procent.

Wiele krajów Azji i Pacyfiku zgłosiło mniej zgonów niż ich zachodnie odpowiedniki podczas pandemii, ale ciągłe kontrole graniczne i ograniczenia biznesowe w regionie spowodowały duże koszty społeczne i gospodarcze.

Chociaż pojawienie się wariantu Omicron przyspieszyło ruchy niektórych krajów zachodnich w kierunku życia z wirusem – ze względu na wyższą przenośność wariantu i łagodniejszą dotkliwość niż w przypadku poprzednich szczepów – wiele gospodarek Azji i Pacyfiku odwróciło lub opóźniło kroki w kierunku ponownego otwarcia.

W ostatnich tygodniach gospodarki, w tym Chiny kontynentalne, Japonia, Hongkong, Korea Południowa, Malezja i Singapur, zacieśniły swoje granice. Chiny kontynentalne, Hongkong i Korea Południowa również ponownie wprowadziły kontrole krajowe, od zamykania szkół po zamknięcia i godziny policyjne w biznesie.

Pomimo dużego zasięgu szczepień, region Azji i Pacyfiku był w dużej mierze zamknięty dla podróży jeszcze przed pojawieniem się nowego wariantu.

W październiku podróż w regionie spadła o 92,8% w porównaniu z tym samym okresem w 2019 roku, podczas gdy ruch lotniczy w Europie i Ameryce Północnej spadł odpowiednio o 51 i 57 procent.

Ryder powiedział jednak, że wierzy, że pandemia nie doprowadzi do trwałego rozwikłania łączności i globalizacji w regionie Azji i Pacyfiku.

„Moim zdaniem nie jesteśmy na skraju wycofania się z globalizacji, nie jesteśmy na drodze do deglobalizacji, ani nie chciałbym widzieć tych rzeczy, ani nie sądzę, aby były one korzystne dla którejkolwiek z populacji, które Myślę, że moglibyśmy to rozważyć” – powiedział.

„Nie widzę, żebyśmy nie byli projektowani, jeśli chcesz, na trajektorii deglobalizacji lub odwrotu, nie ze względu na wpływ COVID na rynek pracy na świat pracy”.

„Właściwy kierunek”

Ryder powiedział, że chociaż gospodarka światowa „porusza się we właściwym kierunku”, wyraził zaniepokojenie, że ożywienie pandemiczne było zarówno niepewne, jak i nierówne.

W opublikowanych na początku tego tygodnia prognozach na 2022 r. MOP przewidywała, że ​​globalne zatrudnienie nie powróci do poziomu sprzed pandemii przynajmniej do 2023 r. Agencja ONZ przewidywała, że ​​niedobór godzin przepracowanych w tym roku wyniesie 52 mln pełnoetatowych miejsc pracy. obniżenie w porównaniu z poprzednimi prognozami, z leżącymi u podstaw nierównościami między krajami „wzmacniającymi i przedłużającymi niekorzystne skutki kryzysu”.

„Podczas gdy osoby w krajach o wyższych dochodach mogą oczekiwać poziomów standardów życia, poziomów produkcji, które znali przed pandemią, nie jest tak w przypadku krajów rozwijających się, tak nie jest w przypadku gospodarek wschodzących” – powiedział Ryder.

bbabo.Net