Matka i syn, oboje tancerze, dzielą scenę w Teatrze Anchieta w São Paulo. Siedząc na krześle, jedna z królowych tańca współczesnego w Brazylii, Ruth Rachou faluje swoim torsem i ramionami, a siła wyrazistych dłoni dominuje w przestrzeni.
Jej syn Raul bierze ją w ramiona na współczesnego walca do „Dance Me to the End of Love” Leonarda Cohena. Spektakl zakończył program stworzony przez Muzeum Tańca z okazji 90-lecia tancerza, choreografa i pedagoga w 2017 roku.
Ruth Rachou, która zmarła we wtorek w wieku 94 lat, mogła tańczyć do końca czasu. W wywiadzie dla tej gazety w lipcu 2021, z trudem chodzenia po zawarciu umowy z Covid-19, powiedział, że wciąż ma pomysły na choreografię i marzył o założeniu grupy tanecznej.
Był to ostatni wywiad z artystą, urodzonym w 1927 roku, który przekazał znaczną część historii tańca w kraju w ubiegłym stuleciu. Rozpoczął naukę baletu klasycznego, nie wiedząc, że będzie podążał i zmieniał kariery taneczne. Swoje powołanie odkryła, uczestnicząc w balecie IV Stulecia w São Paulo. „Tam znalazłem swoją przestrzeń, wiedziałem, że będę tańczył w nieskończoność, nawet jeśli towarzystwo się skończy”, powiedział.
Balé do Quarto Centenário, utworzony w 1953 r., za rządów Jânio Quadrosa w ratuszu, był pierwszą profesjonalną grupą taneczną w São Paulo, której celem było włączenie kultury brazylijskiej do międzynarodowych trendów. W 1955 roku firma została zlikwidowana w środku sezonu, bez ostrzeżenia i wyjaśnienia.
Debiut Ruth był więc naznaczony licznymi przeszkodami tanecznymi w kraju. Ale podążał i podążał ścieżką ówczesnych profesjonalistów. Pracowała z klasycznie stronniczymi zespołami, działała jako choreograf i dyrektor grupy tanecznej w TV Record — za co w 1963 roku otrzymała nagrodę Roquete Pinto — uczyła.
W latach 60. rozpoczął swoją podróż, by stać się jednym z największych nazwisk tańca współczesnego. Pod koniec dekady wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie studiował technikę Marthy Graham. Poznał metody Merce'a Cunninghama i José Limóna, aw Brazylii założył w 1972 roku szkołę, w której mógł przekazywać tancerzom i aktorom to, co wtedy zmieniało taniec na świecie.
W Ruth Rachou Dance Space zajęcia prowadzili najważniejsi artyści tańca narodowego – Klauss Vianna, Ismael Ivo, Edson Claro, Célia Gouvêa, Ivaldo Bertazzo, JC Viola, Mariana Muniz, Sonia Mota i wielu innych, oprócz Rachou się. Odwiedziło również wielu aktorów i reżyserów teatralnych, takich jak Naum Alves de Souza (który wyreżyserował ją w „Niżyńskim”) i José Possi Neto (reżyser „Sonho de Valsa”, teatru tańca, w którym Rachou gra u boku Thalesa Pan Chacona).
Oprócz nauczania, Rachou uczestniczył, wyprodukował i wyreżyserował kilka spektakli. Oprócz pracy jako asystentka Klausa Vianny w Balé da Cidade, występowała na międzynarodowych festiwalach, układała choreografie do spektakli takich jak „Evangelho Segundo Zebedeu” od 1971 r. Césara Vieiry i grała w filmach takich jak „Asa Branca” 1981, Djalma Limongi Batista.
I ucz się dalej. W latach 90. rozwija studia z metody Pilates, będąc także jednym z pionierów nauczania metody w Brazylii, którą wprowadza do klas swojej szkoły — zamkniętej w 2015 roku.
Jego nauki i taniec nadal są przekazywane przez wielu jego absolwentów i kolegów ze sceny. A Rachou nadal tańczył, w specjalnych występach na jego cześć, takich jak projekt Funarte na temat jego 80 lat w 2008 roku i obchody jego 90 lat w 2017 roku.
Półtora miesiąca temu Rachou został przyjęty do szpitala Alberta Einsteina z powodu problemów z nerkami i zmarł z powodu ogólnej niewydolności narządów – mówi Bernadette Figueiredo, bliska przyjaciółka i autorka „Ruth Rachou – Biography”, wraz z Izaíasem Almadą. Pozostawiła dwoje dzieci, dwoje wnucząt i sześcioro prawnuków.
Według Figueiredo, poddana kremacji w ten czwartek, jej prochy Rachou zostały przekształcone przez swoją rodzinę w ekologiczną urnę z ziemią i nasionami mastyksu, które zostaną zasiane, ostatecznie w publicznym parku.
bbabo.Net